UZAK HATIRALAR

Yetişkinler için bir veya iki yılın pek bir önemi olmaz. Sevdiğimiz bir arkadaşımızı birkaç yıl görmedikten sonra tekrar karşılaştığımızda bıraktığımız yerden devam edebiliriz. Ancak çocuklar için durum aynı değildir. Yuvaya gittikleri yıllar sonsuz gibi gelir. İlkokula başladıklarındaysa yuva ve kreş artık uzakta kalmış hatıralara dönüşür. Matt ve Laura için de aynen böyle oldu. Yıllar geçtikçe kreşteki arkadaşlıklarını arada sırada hatırladılar tabii. Ama çocuk olmakla o kadar meşgullerdi ki oyun oynamak, yeni şeyler öğrenmek ve büyümek gibi şeyler daha çok ilgilerini çekiyordu. Bir zaman geldi artık tamamen iletişimleri kesildi. Aralarındaki o kopmaz sandıkları güçlü bağ ise sislerin arkasında kalan bir anıya dönüştü.